Het was een bijzonder weekeinde voor de Ootmarsumse Lopers Club. Want op twee achtereenvolgende dagen waren lopers actief: in het buitenland en in het binnenland. Zaterdag was de OLC met een grote groep van 30 personen afgevaardigd bij de Teutolauf in het Duitse Lengerich en zondag ging een kleinere afvaardiging van 9 lopers van start bij de Amsterdam Marathon. En bij beide evenementen kwam de OLC goed voor de dag.

Bijzondere prestaties, onder andere voor een goed doel, prachtige tijden en fraaie PR’s. Bovendien was er een primeur: voor het eerst in het bijna 30-jarige bestaan waren er bij de Teutolauf namens de OLC wandelaars actief bij een officieel evenement. Want: als het niet – meer- kan zoals het moet dan moet het maar zoals het kan.

Met de bus
Voor het eerst sinds lange tijd weer eens met een grote groep lopers en met een bus op stap. Het was lang geleden maar het schoolreisje-gevoel was er meteen. Ben Graven moest vanwege droevige familieomstandigheden op het laatste moment verstek laten gaan. Maar hij alles perfect voorbereid en georganiseerd. Daar hadden we de hele dag profijt van.

En het weerzien met Lengerich was ook goed en vertrouwd. Alsof het niet lang was geleden dat we er voor het laatst liepen. Alles was als vanouds tot en met de vele, verschillende en heerlijke Torten toe. En voor de liefhebbers was er naderhand volop bier en wijn en Curry Wurst. Ik weet nu ook wat een Manta Platte is: een Curry Wurst met Sauce en patat in een hiervoor speciaal gemaakt breed bakje. Om te smullen.

Trots
Maar we waren vooral gekomen om te lopen. En dat ging goed; iedereen deed het naar eigen kracht en mogelijkheden. Voor de lopers waren er twee afstanden: 29 en 12 km. En de wandelaars konden kiezen uit 6 en 12,5 km. De weersomstandigheden waren eigenlijk best wel goed ondanks de soms gestaag vallende regen. Het parcours was op verschillende stukken erg zwaar. Er moest veel worden geklommen in de uitlopers van het Teutoburger Wald en dus ook weer worden afgedaald. Dat laatste is zeker niet makkelijker dan het lijkt. Maar het ging allemaal goed. Vrolijk, trots, opgelucht en sommigen ook uitgeput, kwam iedereen over de finish.

Technisch beleid
Boudewijn Weierink zag als trainer-coördinator iedereen voorbijkomen en finishen. Hij was dik tevreden. Het technische beleid van dit jaar was gericht op de Teutolauf en de trainingen wierpen hun vruchten af. Al was het alleen maar vanwege de grote groep deelnemers. De animo en enthousiasme in het voortraject waren groot. Om niet te zeggen kenmerkend voor de OLC. Voor iedereen even aandacht en een persoonlijk woordje. En weg was hij weer richting Ootmarsum. Want de andere dag was er nog iets waar hij bij wilde zijn.

Na een opfrisbeurt was het tijd voor de tweede helft van de Teutolauf. Die speelde zich niet alleen tussen de bier- en worsttent af maar vooral in café-restaurant Römer: een prachtig restaurant gevestigd boven de oude stadspoort van Lengerich. Samen met het eten kregen we daar pure historie opgediend. Alleen dit al was het de moeite van een dagje Teutoburger Wald meer dan waard.

Team Fleringen
En toen werd het zondag; de dag van de Amsterdam Marathon. De dag van de waarheid voor 9 lopers die in OLC-verband meededen. Onder hen 4 lopers van het zogeheten Team Fleringen dat door deelname geld bijeenliep voor een goed doel: de Hersenstichting. Dat waren Dylan Kuipers, Frank Rekers, Wout Stokkelaar en Jochem Drop. Het viertal slaagde in zijn opzet: ze liepen ruim 11 mille bijeen voor de Hersenstichting en de tijden waren absoluut om over naar huis te schrijven.

Dat gold zeker voor Hans Oude Rengerink. Hij slaagde erin om zijn PR met liefst 5 minuten te verbeteren tot 3 uur 18 minuten en 44 seconden. Hans bleef daarmee Rob een kleine drie minuten voor. Maar Rob had de pech dat hij op kilometerpunt 36 ongelukkig kwam te vallen. Dat zorgde niet alleen voor een gekwetste knie maar ook voor een pijnlijke elleboog. Ook Roy Beijerink kwam goed voor de dag. Voor de twee van de drie vrouwen in het gezelschap zat het allemaal ook niet mee. Bij Siegrid Droste deed zich de pijn van een amper herstelde blessure weer gelden. Toch liep zij samen met Miriam van Wanrooij de 42 kilometer uit. Annelies Borggreve liep in Amsterdam de halve marathon in een alleszins verdienstelijke tijd van 2 uur en 5 minuten.

Voldoening
En ook hier was Boudewijn niet alleen als toeschouwer maar vooral ook als trainer van de partij. Hij zag op het 37-kilometerpunt bij het Amstel Hotel dat er over het algemeen goed werd gepresteerd en dat de trainingsschema’s ook hier hun uitwerking niet hadden gemist. Aan zijn gezicht was te zien dat hem dat voldoening gaf. Dat compenseerde voor hem de terugreis naar Ootmarsum, evenals vanuit Lengerich, in z’n eentje alleszins.

Deurtrekken
Trouwens er was ook nog een supporter in OLC-verband: Gerard Aarnink was ook naar Amsterdam afgereisd om zijn loopmaatjes een hart onder de riem te steken. En Gerard zou Gerard niet zijn als hij niet met enkele lopers een eindje meeliep onder zijn legendarische aanmoediging: ‘Deurtrekken’.

Wandelaars
Ja, en dan toch nog even naar de wandelaars. Dat waren Harry van der Heiden, Karel Bökkers en Alphons Weierink. Alle drie oudgedienden van het eerste uur. Voor hen is de tijd aangebroken dat hardlopen allesbehalve vanzelfsprekend is. Maar zacht lopen is dan een prima alternatief voor deze mannen. Als wandelaar ben je ook buiten en geniet je van de natuur, de omgeving en van de elementen. Bovendien maak je deel uit van een grotere groep en deel je ook mee met de gezelligheid van de OLC waar dat ook moge zijn.

Harry, Karel en Alphons liepen in Lengerich de 6 kilometer. Er werd bepaald niet gelummeld. Ze kwamen er achter dat het bergopwaarts en weer naar beneden net zo moeilijk is voor wandelaars als voor hardlopers. Eén voordeel hadden ze wel: omdat ze grotendeels over hetzelfde parcours liepen hadden ze mooi de gelegenheid foto’s te maken van passerende hardlopers. Aan hun finish was te zien dat ze hadden genoten. En dat belooft wat voor de toekomst. Wie weet waar het officiële OLC-debuut als wandelaars toe leidt.

Al met al dus weer een gedenkwaardig weekeinde. Helemaal passend bij de OLC.

De tijden van de OLC’ers in Amsterdam waren:
Hans Oude Rengerink, 3.18,44 uur; Rob Bodde 3.21,16; Roy Beijerink 3.21,07; Dylan Kuipers 3.47,04; Frank Rekers 3.58,35; Wout Stokkelaar 3.47,04; Jochem Drop 3.47,04; Miriam van Wanrooij 4.08,18 en Siegrid Droste 4.30,32.

De foto’s geven een impressie van de Teutolauf en van de Amsterdam Marathon. Ze zijn gemaakt door onder anderen: Rudy Feldman, Miranda Lansink, Gondi Oortmann, Alphons Weierink, Boudewijn Weierink.