Ivo Schreven overtreft zichzelf met een bijzondere prestatie in de Zestig van Texel

Door Alphons Weierink

Hij zit er ontspannen bij in zijn caravan op een camping bij Oudeschild. Het biertje - een Texelse Skuumkoppe natuurlijk- smaakt hem goed. En eigenlijk heeft hij nergens last van; geen kramp, spierpijn of wat ook. Alsof Ivo Schreven (49) eerder deze zondag niet de Zestig van Texel heeft gelopen. Een zware hardloopwedstrijd over ruim 60 kilometer het hele eiland rond. In een tijd bovendien bínnen de vijf uur. Om precies te zijn in 4 uur, 58 minuten en 54 seconden.

,,En daar ben ik heel tevreden mee’’, klinkt het aanvankelijk bescheiden. Maar later in het gesprek klinken de grote mate van voldoening en ook trots wel degelijk door. En volkomen terecht ook, want wat Ivo Schreven zondag op Texel heeft gepresteerd door deze ultra lange afstand hardlopend af te leggen, heeft niemand bij de Ootmarsumse Lopers Club hem ooit voorgedaan.

Geld inzamelen
Eigenlijk had hij de Zestig van Texel vorig jaar al willen lopen maar toen ging deze wedstrijd vanwege Corona niet door. Daarom zette hij zijn zinnen op dit jaar, in de hoop en verwachting dat het evenement nu wel door zou gaan. Ivo Schreven, afkomstig uit Reutum, sloot zich bij deze uitdaging aan bij Hubert Klein Haarhuis uit Tubbergen; ook lid van de OLC. Deze hardloper deed mee om geld in te zamelen voor een ontmoetingstuin voor kankerpatiënten bij het ZGT-ziekenhuis in Hengelo. Een doel waarin Ivo zich heel goed in kan vinden omdat hij ook een kankergeschiedenis heeft. Het gaat heel goed met hem en dat is mede te danken aan het hardlopen. ,,Ik sta er heel positief in”, vertelt hij. Het hardlopen helpt mij zeer om fit te blijven en – dat is minstens zo belangrijk – om nieuwe doelen te stellen.”

Het meest recente doel was de Zestig van Texel van dit jaar. Een zeer populaire ultra-langeafstandsloop op het grootste Wadden-eiland. Een ultra-loop kent ook een ultra-voorbereiding. In totaal trainde Ivo er vier maanden voor. ,,Ik ben begonnen in de eerste week van december. Op het laatst liep in vijf keer per week. Via mijn eigen schema trainde ik ook veel bij de OLC mee. Dan deed ik op de woensdagavond wat ik moest doen naast wat de anderen deden. Dat ging heel goed. Samen met anderen gaat toch wat beter.”

Andere types
Ivo was er helemaal klaar voor toen hij vorige week vrijdag samen met zijn vrouw Mariska en met de caravan de boot nam naar Texel. De start ’s morgens om half elf was bij de haven van de veerboot. Hij kwam terecht in een gezelschap van ruim 700 ultra-langeafstandslopers. ,,Hele andere types dan de atleten die maximaal een hele marathon lopen. De ultra-lopers praten veel met elkaar, helpen elkaar waar nodig. Omdat ze weten dat je zo’n lange afstand alleen mét elkaar kunt volbrengen. Heel mooi en bijzonder om te ervaren.”

Vanaf de start ging het richting Den Hoorn, het dorpje met het kerkje met de karakteristieke witte toren. De eerste kilometers waren zwaar met de noordwestenwind tegen. ,,Ik ben maar achter andere lopers gaan lopen om een beetje uit de wind te blijven”. Maar een maal na Den Hoorn op het strand moest Ivo het toch helemaal zelf doen ook al had hij steun aan mede-loper Hubert Klein Haarhuis. En niet te vergeten aan zijn vrouw Mariska die met uitzondering van de 11 kilometer over het strand het hele parcours meefietste en hem voorzag van wat hij op dat moment qua verzorging nodig had. De twee stukken op het strand en door de duinen waren het zwaarst. Daar profiteerde Ivo van de vele heuveltrainingen met de OLC op het Springendal of waar ook. ,,De anderen hadden daar best wel moeite mee maar ik was het dus wel gewend.”

Supporters
Maar er waren meer verrassingen onderweg. Ivo werd onderweg verrast met de aanwezigheid van zijn zoon Niels die samen met Giny Steggink en haar dochter Wytske en Pascal Stork zondag in alle vroegte naar Texel waren afgereisd. Later kwamen ook nog Corine Kamphuis uit Fleringen en haar zus Marlon (beiden lid van de OLC), hun ouders en andere familie die er waren om hun broer Hubert Klein Haarhuis aan te moedigen. Zij hadden er een familieweekeinde van gemaakt op Texel. Een hele supportersschare dus. ,,Ik wist niet wat ik zag en hoorde. We kwamen van het strand af, stonden zij daar bovenop het duin met ballonnen Hubert en mij aan te moedigen. Dat was een hele opsteker. Later kwamen we hen ook op andere plekken tegen. Dat was geweldig. Je hoorder ze al van verre. Zo’n support hadden andere lopers niet. Dat gaf mij, en Hubert ook, extra motivatie.”

Tot 45 kilometer ging het ‘vrij soepel’ voor Ivo. Op het meetpunt van de hele marathon had hij een tijd van 3.23,35. Een hele mooi tijd aangezien zijn PR op 3.13,34 staat. Maar toen hoefde hij er niet nog eens bijna 20 kilometer achteraan. Ongeveer ter hoogte van de molen Het Noorden in de buurtschap Oost bij het dorp Oosterend kreeg Ivo kramp. ,,Het schoot me in m’n linker kuit. Toen moest ik iets in tempo terug en mijn aanvankelijke streeftijd van 4.45 uur bijstellen. En toen ook moest ik Hubert laten gaan.”

Onvergetelijk
Via de haven van Oudeschild ging het vervolgens naar het eindpunt in de ‘hoofdstad’ van het eiland, Den Burg. De finish daar was onvergetelijk. De zestig - en een halve - kilometer zaten erop. Vergeten waren alle inspanningen. Opnieuw waren daar al van verre de luide en enthousiaste aanmoedigingen ven de supporters met hun ballonnen. Met een brede lach over zijn gezicht en de armen omhoog legde Ivo de laatste meters af. De Zestig van Texel was volbracht. En ook nog eens net binnen de 5 uur met 4 uur, 58 minuten en 54 seconden. Een overwinning op zichzelf. Hubert Klein Haarhuis was vijf minuten eerder binnen. Heel gaaf, ik had 1 minuut en 6 seconden over. En dan te bedenken dat mijn oorspronkelijke doelstelling was binnen de vijf en half uur te blijven.”

Ivo werd vierde (!) in zijn leeftijdscategorie van 45 tot en met 49 jaar. In het totaalklassement was een prima 41^ste plaats zijn deel. Hubert werd in zijn leeftijdscategorie 35+ tiende in 4.53,18. In het totaalklassement kwam hij op de 30^ste plaats. En ter vergelijk: de winnaar van de Zestig van Texel bij de mannen finishte in 3.45,39. De eerste vrouw liep 4.3241. Er was ook nog een wedstrijd over 120 kilometer. De winnaar finishte in 9.31,28 en de eerste vrouw bleef met 9.59,39 nét binnen de 10 uur.

Uitslover
Behalve de felbegeerde medaille van de Zestig van Texel als finisher was er nog een andere verrassing voor Ivo: zoon Niels overhandigde hem een heuse trofee met daarop de tekst: ‘OLC’s grootste uitslover’. Een dierbare herinnering aan een hele bijzondere prestatie waarop Ivo terecht meer dan trots kan zijn. Trouwens; de hele OLC kan trots zijn zo’n loper in haar midden te hebben. En dat liet menig OLC’er ook blijken. ,,Ik heb heel wat appjes en felicitaties mogen ontvangen van OLC’ers. Heel leuk, geeft een goed gevoel.”

Enschede
De prestatie op Texel smaakt – letterlijk - niet naar meer. ,,Hoe mooi het ook was, voorlopig géén ultraloop meer En zoals ik er nu over denk, doe ik over twee jaar niet meer mee aan de Zestig van Texel. De uitdaging is er niet mee omdat ik onder de vijf uur ben gebleven.” Voorlopig dus geen lange afstanden meer voor Ivo. Hoewel: ,,Ik doe in Enschede mee als pacer op de halve marathon voor 1.40 uur. Dat is over vier weken, tegen die tijd ben ik wel weer hersteld.”

Ivo neemt nog maar eens een slok van zijn Skuumkoppe. ,,Oef, dit bier komt wel binnen hoor. Maar ik zie het al, er zit 6% alcohol in, Proost.” Hij lacht en heeft daar ook alle reden toe.

Zie hier de foto’s voor een impressie van de Zestig van Texel